@article {61, title = {Ik wel maar hij niet: De invloed van glimlachen en fronsen op zinsbegrip}, year = {2013}, publisher = {Nederlandse Vereniging voor Fonetische Wetenschappen}, address = {Utrecht, The Netherlands}, abstract = {

Heeft een hoorbare frons of glimlach invloed op hoe we spraak waarnemen? We hebben eerder al laten zien dat luisteraars gesproken woorden worden sneller begrijpen, indien het hoorbare affect (frons of glimlach, gemanipuleerd door verschuiving van formantfrequenties) congruent is met de woordbetekenis. In een nieuw, uitgebreider luisterexperiment moesten luisteraars ditmaal geen losse woorden maar gehele zinnen begrijpen. Een belangrijke nieuwe vraag hierbij is of het perceptieve effect van congruentie gevoelig is voor het *perspectief* van de zinsinhoud, in eerste of derde persoon. We voorspellen dat luisteraars de congruentie wel gebruiken bij de verwerking van ik-zinnen ({\textquotedblright}ik heb een prijs gekregen{\textquotedblright}, luisteraar verwacht dat spreker blij is), maar niet bij de verwerking van hij-zinnen ({\textquotedblright}hij heeft een prijs gekregen{\textquotedblright}, luisteraar weet niet of spreker blij of afgunstig is en heeft dus geen verwachting over de spreker). De responsietijden van de correcte responsies bevestigen het eerder gevonden effect van affectieve congruentie, en dit effect treedt inderdaad uitsluitend op bij de ik-zinnen. De resultaten bevestigen dat luisteraars niet alleen reageren op *wat* er gezegd wordt, maar ook op *hoe* dat gezegd wordt, en *over wie* er iets gezegd wordt. Luisteraars combineren alle drie de bronnen van informatie onmiddellijk om gesproken zinnen effici ̈ent te kunnen begrijpen, inclusief de affectieve betekenis van een zin voor de spreker.\ 

}, author = {Hugo Quen{\'e} and Anne van Leeuwen and Jos van Berkum} }