Het Foreign Accent Syndrome (FAS) is een aandoening waarbij spraak als gevolg van hersenletsel verandert. Hierdoor worden pati ̈enten waargenomen als sprekers met een buitenlands accent. Ons onderzoek laat zien dat deze perceptie gebaseerd is op een gebrek aan coarticulatie in de spraak. Het gebrek aan segmentbinding ofwel fortitie zorgt ervoor dat aan de spraak fonologische eigenschappen gegeven worden die behoren tot andere taalregisters: een door veel lenitieprocessen als vocaalreductie en assimilatie gekenmerkte stress-timed taal als het Nederlands kan daardoor worden waargenomen als een syllable-timed taal als het Frans, een taal die bijvoorbeeld veel minder vocaalreductie kent. De voorspelling is dan ook dat er geen FAS-patiënten gevonden zullen worden met Frans als moedertaal, maar waargenomen als met een Nederlands accent sprekend. We meten het gebrek aan articulatie door de mate van fortitie van de spraak te bepalen aan de hand van parameters als Voice Onset Time, intensiteit, formantwaardes en syllabeduur. Wij presenteren een eerste versie van een fonetisch meetapparaat dat gebruikt kan worden om verbeteringen in de spraak van een FAS-patiënt onder behandeling aan te geven.