Klemtoonsystemen zijn uitvoerig bestudeerd binnen de metrische fonologie, wat aanleiding heeft gegeven tot diverse, typologisch goed onderbouwde theorieen over wat een mogelijk klemtoonsysteem uitmaakt. Deze parametrische theorieen hebben ook het denken over de verwerving van klemtoonsystemen diepgaand beinvloed, en vormen het verklarend kader voor een aantal experimentele en longitudinale verwervingsstudies.

In dit praatje wil ik ingaan op wat computermodellen ons kunnen leren over (de verwerving van) klemtoonsystemen. Als uitgangspunt zal ik YOUPIE voorstellen, Dresher en Kaye's implementatie van een parametrische theorie. Na een uiteenzetting over de systeemarchitectuur zal ik een uitvoerige empirische test bespreken, die de mogelijkheden en beperkingen van het systeem aangeeft. Vervolgens worden de resultaten vergeleken met die van een data-gedreven systeem, dat totaal andere architecturale kenmerken vertoont. Beide systemen worden tenslotte bekeken in het licht van het theoretisch onderscheid tussen 'core grammar' en 'periferie', en getoetst aan resultaten uit de taalverwervingsliteratuur en gegevens over klemtoontoekenning bij pseudo-woorden.